เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์มีตัวละครเจ๋ง ๆ มากมาย: อารากอร์นผู้สูงศักดิ์ แกนดัล์ฟผู้ลึกลับ และกิมลีผู้แน่วแน่ แท้จริงแล้วเป็นเรื่องราวที่แสดงให้เห็นว่าแม้แต่คนธรรมดาที่สุดก็สามารถเป็นฮีโร่ได้เมื่อมีความจำเป็น เช่นเดียวกับฮอบบิทต่างๆ ข้อใดข้อหนึ่งอาจเป็นพื้นฐานสำหรับประสบการณ์การเล่นเกมที่สนุกสนาน โดยนำเสนอแนวคิดที่น่าสนใจและน่าสนใจ สิ่งแรกที่นึกถึงในฐานะตัวละครที่เล่นได้ไม่ใช่กอลลัมที่พังยับเยินและใช้งานแทบไม่ได้ ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการทำให้ตัวละครตัวนั้นสนุกกับการเล่น น่าเสียดายที่ The Lord of the Rings: Gollum เป็นจริงตามเนื้อหาต้นฉบับ เพราะมันเศร้า โศกเศร้า หดหู่ และหยุดก่อวินาศกรรมไม่ได้
The Lord of the Rings: Gollum อยู่ระหว่างตอนจบ ของ The Hobbit และจุดเริ่มต้นของ Fellowship of the Rings กอลลัมได้สูญเสีย One Ring ที่”มีค่า”ของเขาไป และความพยายามของเขาในการเอาชีวิตรอดโดยปราศจากของขวัญทำให้เขาถูก Nazgul จับตัวในทันทีที่พยายามติดตาม แหวน. สิ่งมีชีวิตที่โชคร้ายถูกพาตัวไปยังส่วนลึกสุดของมอร์ดอร์ ที่ซึ่งเขาถูกทรมานและกดขี่ เขาต้องหาทางหลบหนีเพื่อที่เขาจะได้กลับไปหาพรีเชียสและดึงมันออกมาจากฮอบบิทตัวอ้วนที่น่ารังเกียจเหล่านั้น
น่าเสียดาย ฉันคิดว่าหนึ่งในข้อบกพร่องที่สำคัญของเกมคือแนวคิดพื้นฐานของเกมนี้ กอลลัมเป็นตัวละครที่น่าสนใจภายในขอบเขตของเรื่องราวดั้งเดิม กอลลัมเป็นฮอบบิทในเวอร์ชันบิดเบี้ยว หักพัง เป็นกระจกเงาที่มืดมนและน่าสมเพชสำหรับโฟรโดและบิลโบ และเขาทำหน้าที่เป็นผู้เตือนถึงสิ่งที่อาจเกิดขึ้น ถูกทุบตี ทำอะไรไม่ถูก และพึ่งพาการถูกมองข้ามและไม่มีใครสังเกตเป็นส่วนใหญ่ เขาไม่ใช่ตัวละครที่ยอดเยี่ยมที่จะติดตาม อย่างน้อยก็ในแง่วิดีโอเกม คุณอาจทำอะไรได้มากกว่านี้กับเกมสไตล์ Telltale ที่เน้นการเล่าเรื่องโดยเฉพาะ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่กอลลัมเป็น มันเป็นวิดีโอเกมซึ่งใช้ไม่ได้กับเวลาและสถานที่
กอลลัมไม่สามารถอยู่ในเกมได้มากนักเพราะเขาต้องจบลงอย่างคร่าวๆ ที่เขาเริ่มต้นในเดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์ เขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสมเพชในโลกอันน่าสยดสยองที่เขาใช้เวลากับการถูกเฆี่ยนตี ทรมาน และทำอะไรไม่ถูก เขาเป็นเหยื่อและเชลยของกลุ่มแล้วกลุ่มเล่า และเมื่อเขาเป็นอิสระ เขาก็เป็นฆาตกรและกินเนื้อคน คุณมีเกมที่นำแสดงโดยตัวละครที่แย่จริง ๆ และเขาควรจะทำอย่างนั้น มีช่วงเวลาสั้น ๆ ที่กอลลัมสามารถเปลี่ยนแปลงได้อย่างแท้จริง แต่มันไม่ได้เป็นเช่นนั้นจนกระทั่งเขาได้พบกับโฟรโด และเกมก็ไม่เป็นไปตามนั้น ดังนั้นจึงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้
สิ่งนี้ยังนำเราไปสู่การเลือกทางศีลธรรมด้วย ซึ่งล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงในลักษณะที่ลดค่าของตัวละคร คุณได้รับอนุญาตให้เลือกระหว่าง Smeagol และ Gollum ในบางสถานการณ์ แต่เกมนี้แทบจะสร้างความดีและความชั่วเหล่านี้ขึ้นมาโดยเฉพาะ Smeagol ถูกนำเสนอในฐานะผู้บริสุทธิ์ไร้เดียงสาที่ถูกกอลลัมผู้ชั่วร้ายล่อลวง แต่มันกลับกลวงโบ๋อย่างไม่น่าเชื่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเกมที่อ้างว่าสร้างจากนิยายมากกว่า โดยที่ Samwise พากย์เสียงทั้งคู่ว่า”Stinker and Slinker”สมีโกลถูกข่มเหงอย่างน่าสยดสยอง เสื่อมทราม อ้างว้าง และสิ้นหวังแม้เพียงการกระทำที่เล็กน้อยที่สุด เขาเป็นคนเจ้าเล่ห์และน่าสมเพช มีที่ว่างสำหรับการไถ่ถอนของเขา แต่เขาไม่สามารถให้กับตัวเองได้ กอลลัมทำให้กอลลัมเข้าใจเรื่องกอลลัมและกอลลัมได้ง่ายขึ้น และให้เหตุผลเพียงเล็กน้อยในการเลือกแบด กอลลัม และเนื่องจากเราทุกคนรู้ว่ากอลลัมจะลงเอยที่ใด การเลือกจึงน่าพึงพอใจน้อยลงไปอีก
ผลลัพธ์ที่ได้คือการเล่าเรื่องที่มุ่งเน้น ส่วนใหญ่เกี่ยวกับจังหวะเรื่องราวที่ไม่สำคัญและไม่สำคัญซึ่งในทางเทคนิคเป็นเรื่องจริงสำหรับ Canon แต่น่าตื่นเต้นพอๆ กับเกมที่อิงจากการจัดปาร์ตี้วันเกิดของบิลโบ เกมพยายามสานโครงเรื่องดั้งเดิมของตัวเอง แต่เป็นเกมที่น่าเบื่อซึ่งมีตัวละครที่น่าจดจำ ไม่มีที่ว่างให้มันทำอะไรที่สำคัญได้เลย ข้อเสนอเช่น Shadow of Mordor และ The Third Age สนุกสนานกับสถานะที่ไม่เป็นที่ยอมรับของพวกเขาเพื่อให้คุณต่อย Sauron ต่อหน้า!
โครงเรื่องที่น่าเบื่อและน่าเบื่ออาจได้รับการอภัยได้ง่ายขึ้นหากเกมเพลย์นำเสนอสิ่งที่น่าสนใจ แต่ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น ท. กอลลัมมีพลังเหมือนชายสูงอายุกึ่งอมตะที่หิวโหยในผ้าขาวม้า — ซึ่งพูดได้ว่าไม่มากไปกว่าความสามารถในการปีนและย่อง นั่นทำให้เกมส่วนใหญ่เป็นมากกว่าฉากลอบเร้นที่ขยายออกไปซึ่งขาดเครื่องมือและความสามารถมากมายที่ทำให้การลอบเร้นเป็นเรื่องสนุก ชุดเครื่องมือของกอลลัมมีขนาดเล็กอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งเหมาะสำหรับตัวละครนี้ แต่ต้องใช้การออกแบบเกมที่มากกว่านี้เพื่อสร้างความสนุกสนาน แต่โดยพื้นฐานแล้ว คุณจะกระโดดจากลำดับการปีนแบบ Uncharted ไปสู่ลำดับการซ่อนตัวที่น่าเบื่อและกลับมาอีกครั้ง
ลำดับการปีนนั้นใช้ได้ ออกแบบมาเพื่อให้รางวัลแก่การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วแต่ไม่ใช่สิ่งที่คุณไม่เคยเห็นมาก่อน อย่างไรก็ตาม พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานจากป้ายบอกทางที่ไม่ชัดเจนและการควบคุมที่ค่อนข้างเลื่อนลอยและเคอะเขิน คนชอบล้อเลียนสิ่งต่างๆ เช่น มือจับสีเหลืองสดใสของฮอไรซัน แต่กอลลัมกลับเจอปัญหาตรงกันข้าม ซึ่งอาจเป็นเรื่องยากที่จะบอกได้ว่าอะไรปีนได้และปีนไม่ได้ แน่นอนว่าส่วนที่ดีของเกมนั้นแทบจะให้คุณใช้”Gollum Sense”(นึกถึงวิสัยทัศน์ของนักสืบ Arkham) เพื่อดูว่าจะไปที่ไหนต่อไป สิ่งใดก็ตามที่ไม่มีกอลลัมล็อกไว้กับผนังสามารถวิ่งเข้าไปหาเจ้าสัตว์ตัวน้อยได้เมื่อลื่นหรือแข็ง
การลอบเร้นทำให้รู้สึกแย่ นอกเหนือจากการขาดเครื่องมือดังกล่าวแล้ว มันยังให้ความรู้สึกที่ไม่สอดคล้องกันอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งในแง่ของเวลาที่คุณถูกมองว่าปิดบังและเมื่อคุณได้รับอนุญาตให้ทำลายมัน กลุ่มหนึ่งต้องการให้ฉันวิ่งผ่านทหารยาม ในความพยายามสองครั้งแรกของฉัน ยามจับฉันตอนที่ฉันอยู่ห่างจากพวกเขา ฉันผ่านความพยายามครั้งที่สามไปได้ แม้จะไม่ได้ทำอะไรแตกต่างออกไป แต่เกมก็ตัดสินใจว่าคราวนี้ฉันพร้อมลุย AI ยามนั้นงี่เง่า (เพราะการลอบเร้นทำได้ง่าย) และการแอบผ่านพวกมันก็ไม่ค่อยจะน่าพอใจนัก กระแทกแดกดัน ฉันสามารถพูดได้ว่า Shadow of Mordor เป็นเกมลอบเร้นที่สมจริงและดำเนินการได้ดีกว่ากอลลัม และการลอบเร้นในอดีตนั้นเป็นทางเลือกส่วนใหญ่! ฉันไม่ค่อยพอใจเมื่อฉันทำส่วนการพรางตัวในกอลลัมเสร็จ ฉันแค่ดีใจที่มันจบลง
กอลลัมมีเพียงเท่านี้ คุณเปลี่ยนจากลำดับเรื่องราวที่น่าเบื่อไปสู่ลำดับการสร้างแพลตฟอร์มที่ไม่น่าพอใจ ไปจนถึงลำดับการลอบเร้นที่น่ากลัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกครั้งที่ฉันพบว่าตัวเองอยู่ในส่วนใดส่วนหนึ่ง ฉันพบว่าตัวเองปรารถนาที่จะทำส่วนอื่น ๆ เพียงเพื่อตระหนักว่ามันไม่ได้ดีขึ้นเลย แค่แตกต่างออกไป เกมดังกล่าวให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าผู้พัฒนาตระหนักว่าชุดทักษะของกอลลัมคือการแอบย่อง หลบเลี่ยง และน่าสมเพช และตัดสินใจว่าผู้เล่นต้องการใช้ชีวิตในประสบการณ์นั้น แม้ว่าฉันจะรู้สึกเหมือนกำลังจับกอลลัมในลาวาก็ตาม (พูดตามตรง มีความสำเร็จสำหรับสิ่งนี้)
น่าเศร้าที่เกมนี้ไม่ประสบความสำเร็จแม้แต่ในระดับภาพ กอลลัมพยายามเปลี่ยนการออกแบบวิชวลของภาพยนตร์ปีเตอร์ แจ็คสัน และสร้างบางสิ่งที่”จริง”ให้กับหนังสือมากขึ้น แต่นั่นกลับไม่เป็นไปตามนั้น แต่มันมีอยู่ในสถานะกลางแปลก ๆ ซึ่งตัวละครยังคงแสดงความเคารพต่อเวอร์ชั่นภาพยนตร์บ่อยครั้งมากพอที่มันจะพบกับปัญหาของเวนเจอร์สที่รู้สึกว่ามันควรจะไปไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ฉันชื่นชมแนวคิดที่พยายามสร้างความโดดเด่นด้วยการไปในทิศทางใหม่ แต่การออกแบบงานศิลปะไม่สามารถทำได้
ส่วนหนึ่งคือกราฟิก กอลลัมไม่ใช่เกมที่ดูดี สภาพแวดล้อมเป็นโคลนและประกอบด้วยทางเดินที่เปลี่ยนได้และถ้ำสกปรก มันเหมาะกับกอลลัม แต่ก็ยังน่าเบื่ออยู่ดี โมเดลของตัวละครนั้นแย่มาก ตุ๊กตาหน้าตาประหลาด ตาตาย และเคลื่อนไหวได้ไม่ดี ดูเหมือนของเมื่อสิบปีก่อน กอลลัมมีความโดดเด่น เขาเคลื่อนไหวได้ดี การเคลื่อนไหวที่โค้งงอและการกระตุกแบบหลบๆ ซ่อนๆ นั้นสื่อถึงบุคลิกมากมาย เขาไม่น่าทึ่งนัก แต่เขาก็ตระหนักดีว่าเขาโดดเด่นกว่า NPC และศัตรูที่ดูงุ่มง่ามมาก
การแสดงเสียงก็จัดอยู่ในประเภทเดียวกัน กอลลัมและสมีโกลนั้นค่อนข้างดี มันเป็นการแสดงที่หนักหน่วงของ Andy Serkis แต่เมื่อพิจารณาว่านั่นคือ Gollum ที่เป็นสัญลักษณ์ก็ไม่มีปัญหากับสิ่งนั้น คนอื่นแค่รู้สึกน่าเบื่อและซ้ำซากจำเจ แม้แต่ตัวละครที่ควรจะเป็นคนบ้าระห่ำอย่างแกนดัล์ฟ ก็ยังรู้สึกต่ำต้อยและน่าเบื่อ
กอลลัมก็เป็นคนเจ้าระเบียบที่น่าเกลียด น่าหดหู่ และน่าสมเพชเช่นเดียวกับตัวตัวละครเอง ซึ่งถูกกำหนดให้พบกับจุดจบที่แย่และไม่มีอะไรจะแนะนำ ด้วยการออกแบบที่แข็งแกร่งกว่านั้น เกมนี้อาจได้รับการแลกรางวัล แต่เวอร์ชันที่เราได้รับไม่ใช่แบบนั้น มันไม่ได้ดี มันไม่ได้แย่อย่างสนุกสนาน และมันก็ไม่ได้พังทลายอย่างน่าสนใจ เป็นเพียงเกมลิขสิทธิ์ที่ขาดความดแจ่มใสซึ่งดูเหมือนจะไม่มีประเด็น และเน้นไปที่ตัวละครที่แม้แต่แฟนตัวยงก็ไม่อยากเล่นด้วย
คะแนน: 5.0/10
บทความเพิ่มเติมเกี่ยวกับ The Lord Of The Rings: Gollum